Zamek Królewski w Warszawie – muzeum, wystawy, zwiedzanie, historia

Zamek Królewski w Warszawie jest dumą Warszawy, odbudowany ze sterty gruzu niewiarygodnym kosztem w latach 1971-1984. Zamek Królewski to dawna siedziba władców Polski.

Zamek Królewski w Warszawie to rezydencja królewska, która dawniej przez wieki służyła jako oficjalna siedziba polskich monarchów. Znajduje się na Placu Zamkowym, przy wejściu na warszawskie Stare Miasto. Od XVI w. do ostatecznego rozbioru Polski w 1795 r. w Zamku znajdowały się kancelarie osobiste króla i administracja dworu królewskiego.

Zamek Królewski w Warszawie – historia zamku

W 1339 r. legat papieski w Warszawie wysłuchał sprawy króla Polski Kazimierza Wielkiego przeciwko niemieckiemu zakonowi krzyżackiemu. Twierdził, że nielegalnie zajęli kawałek terytorium Polski — Pomorze i Kujawy. Dokumenty w tej sprawie są najwcześniejszym pisemnym świadectwem istnienia Warszawy. W owym czasie gród obronny otoczony wałami ziemnymi i drewnianymi, w miejscu obecnego Zamku Królewskiego, był siedzibą księcia mazowieckiego Trojdena. Pod koniec XIII wieku, za panowania księcia Konrada, wzniesiono drewniano-ziemny gród zwany „Małym Dworkiem”. Kolejny książę Kazimierz I postanowił wybudować Wieżę Wielką, być może jedną z pierwszych ceglanych budowli w Warszawie.

W połowie XIV wieku wybudowano Wieżę Zamkową, której pozostałości do pierwszej kondygnacji przetrwały do dziś. Za panowania na Mazowszu przez księcia Janusza I Starszego w latach 1407-1410 wzniesiono Kuria Maior (Duży Dwór). Jego fasada, stojąca jeszcze w 1944 roku, została zburzona przez Niemców, ale od tego czasu została odbudowana. Charakter nowej rezydencji i jej wielkość (47,5 m/14,5 m) zadecydowały o zmianie statusu zabudowy, która od 1414 roku funkcjonowała jako dwór książęcy.

Zamek Królewski w Warszawie w okresie renesansu

Po włączeniu Mazowsza do Królestwa Polskiego w 1526 r. gmach, będący dotychczas Zamkiem Książąt Mazowieckich, stał się jedną z rezydencji królewskich. Od 1548 r. rezydowała w nim królowa Bona Sforza z córkami Izabelą, która została królową Węgier, Katarzyną, później królową Szwecji, i Anną Jagiellonką, późniejszą królową Polski. W latach 1556–1557 i 1564 król polski Zygmunt August zwołał w Warszawie sejmy królewskie. Spotkali się w Zamku. Po Unii Lubelskiej (1569), na mocy której Korona Polska i Wielkie Księstwo Litewskie zjednoczyły się jako jedno państwo, Zamek Warszawski był regularnie miejscem spotkań sejmów Państwa Obojga Narodów. W latach 1569-1572 król Zygmunt II August rozpoczął przebudowę zamku, którego architektami byli Giovanni Battista di Quadro i Giacopo Pario.

Kuria Maior została przebudowana tak, aby zapewnić miejsce posiedzeń Sejmu, z pomieszczeniami dla Izby Poselskiej (Sejm – delegatów szlacheckich) na parterze (Stara Izba Poselska) i Izba Senatu (gdzie Senatorowie obradowała w obecności króla) na I piętrze. Była to jedna z pierwszych prób w Europie stworzenia budynku, który miałby być wykorzystywany wyłącznie do celów parlamentarnych. Parlamentarny charakter Kurii Maior podkreślają malowidła na fasadzie – herby Polski, Litwy i różnych regionów, z których wybrani zostali delegaci. Obok Kurii Maior wzniesiono nowy budynek w stylu renesansowym, zwany „Domem Królewskim”. Król rezydował tam podczas obrad sejmu.

Zamek Królewski w Warszawie  – okres Wazów i Potop

Kolejne przebudowy Zamku dokonano za panowania Zygmunta III, który przeniósł rezydencję królewską z Krakowa do Warszawy. W latach 1598-1619 zamek został powiększony. Giovanni Trevano był odpowiedzialny za odbudowę. Jego plany prawdopodobnie poprawił wenecki architekt Vincenzo Scamozzi.

W latach 1601-1603 Giacomo Rodondo dokończył nowe skrzydło północne. Od 1602 Paolo del Corte zajmował się pracami kamieniarskimi. Później, po 1614 r., kiedy kierownictwo objął Matteo Castelli, dobudowano skrzydło zachodnie (od dzisiejszej strony Placu Zamkowego) jako kancelarie i urząd marszałkowski. Na końcu dobudowano skrzydło południowe. W ten sposób zbudowano pięcioskrzydłowe w stylu manierystyczno-wczesnobarokowym. W 1619 r. ukończono Nową Wieżę Królewską zwaną też Zygmuntowską. Miała ona 60 metrów wysokości i została umieszczona pośrodku nowo wybudowanego zamku zachodniego o długości 90 metrów. Na szczycie wieży umieszczono zegar ze złoconymi wskazówkami i miedzianą tarczą. Iglica nowej wieży miała 13 metrów wysokości i miała przesuwane gałki oraz miedzianą flagę na szczycie.

29 października 1611 r. w izbie senatorskiej pojmany przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego car Rosji Wasilij IV złożył hołd królowi polskiemu Zygmuntowi III Wazie.

Polski król Zygmunt III i jego następcy z dynastii Wazów — Władysław IV Waza i Jan Kazimierz Waza — zgromadzili na zamku wiele bogatych dzieł sztuki, m.in. tkaniny orientalne, gobeliny oraz liczne obrazy tak znanych artystów jak Tycjan, Veronese , Jacopo, Leandro Bassano, Tintoretto, Palma il Giovane, Antonio Vassilacchi, Tommaso Dolabella, Guercino, Guido Reni, Joseph Heintz, Bartholomeus Spranger, Roelant Savery, Rembrandt, Pieter Soutman, Peter Danckerts de Rij, Peter Paul Rubens, Jan Brueghel Starszy, Daniel Seghers, Georg Daniel Schultz oraz rzeźby Giambologna, Giovanniego Francesco Susiniego i Adriaena de Vriesa. Te wspaniałe dzieła sztuki zostały zniszczone lub splądrowane podczas najazdów Szwecji i Rosji na Polskę (Potop, w latach 1655-1657). Szwedzi zabrali wszystkie bezcenne obrazy, meble, gobeliny, bibliotekę królewską, archiwum koronne, liczne rzeźby, całe posadzki i flagi królewskie. Na zamku posiadali wojskowy lazaretowy lazaret, co dodatkowo przyczyniło się do dewastacji zabudowań. Kilka miesięcy później armie zniszczyły resztę, plądrując większość miedzianych elementów i rozrywając resztę posadzki zamku.

Większość zachowanego wyposażenia zamkowego z okresu Wazów znalazła swoje miejsce w zbiorach Klasztoru Wizytek w Warszawie jako dary ostatniego Wazy Jana II Kazimierza i jego francuskiej żony Marii Ludwiki Gonzagi.

W 1628 r. na Zamku wystawiono pierwszą polską operę – Galateę. Wielka sala operowa (dwukondygnacyjna, o długości ponad 50 m), która istniała na Zamku Królewskim, została zburzona przez Szwedów i Niemców, a odbudowana w latach 60. XVII w. przez króla Jana II Kazimierza.

Zamek Królewski w Warszawie – okres późnego baroku

W 1657 r. rozpoczęto odbudowę zamku pod kierunkiem włoskiego architekta Izydora Affaita. Z braku pieniędzy kolejny polski król Michał I Korybut nie zdecydował się na radykalną odbudowę, ograniczając się jedynie do odbudowy zniszczonych budynków. Z powodu złych warunków rezydencji w 1669 r. musiał przenieść się do Zamku Ujazdowskiego. Do 1696 r., kiedy zmarł kolejny polski król, Jan III Sobieski, nie prowadzono żadnych poważnych prac. Ograniczyli się jedynie do bieżących kontroli stanu budynku. W zamku nadal odbywały się sesje sejmowe, a także różne uroczystości państwowe, jak hohenzollernscy książęta pruscy oddając hołd królom polskim czy przyjmowanie przez króla ambasadorów obcych państw.

Po wyborze Augusta II w wyborach w 1697 roku zamek ponownie zaczął niszczeć. Nowy konflikt z królem Szwecji Karolem XII znacznie ograniczył królewski budżet. Mimo trudności w 1698 August II zlecił projekt przebudowy rezydencji. W 1700 roku dokonał tego przybyły z zagranicy Johann Friedrich Karcher. 25 maja 1702 r. Szwedzi ponownie zajęli Zamek Królewski w Warszawie, tworząc szpital na 500 łóżek, a w izbie poselskiej i pokojach ministrów umieścili stajnię. Podczas oblężenia wojsk polskich w 1704 roku zamek został odbity. Jednak wkrótce został ponownie odbity przez armię szwedzką. W 1707 r. na mocy traktatu pokojowego zawartego między Augustem II a Karolem XII Szwedzkim wojska alianckie rosyjskie wkroczyły do ​​Warszawy, a car Rosji Piotr I osiadł na zamku. Po dwóch miesiącach wojska rosyjskie zostały usunięte z Warszawy, zabierając ze sobą dzieła sztuki z zamku, w tym obrazy Tommaso Dolabelli, na których znalazły się dwa bardzo ważne dla Rosjan: Obrona Smoleńska i rosyjski car Wasilij IV zmuszony uklęknąć przed Polakami Król Zygmunt III Polski. Sala Opery Władysława została całkowicie zdewastowana i nigdy nie została odrestaurowana.

Odbudowę według planów Karchera rozpoczęto w latach 1713-1715. W 1717 r. całkowicie przebudowano salę sejmową. Służyła władcom saskim jako sala koronacyjna. W następnych latach, w latach 1722-1723 przebudowano pozostałe sale zamkowe – pod kierunkiem architekta Joachima Daniela von Jaucha wybudowano nową salę senacką, a całe wyposażenie przeniesiono ze starego do nowego miejsca, w tym m.in.: 60 polskich emblematów wojewódzkich, boazeria, sztukaterie i lizeny. W dniu 31 maja 1732 roku na zamku wybuchł pożar, który zniszczył elewację zachodnią i część Wieży Zygmuntowskiej oraz zewnętrzne rzeźby fasadowe, zwane armaturą.

Zamek Królewski w Warszawie – okres oświecenia

Najwspanialszy okres w dziejach Zamku przypadł na rządy Stanisława II Augusta (1764-1795). Monarcha ten kolekcjonował wspaniałe dzieła sztuki, z których wiele przetrwało do dziś. Do pracy nad zamkiem zatrudnił znakomitych architektów, takich jak Jakub Fontana, Merlini, Kamsetzer, Kubicki, a także znakomitych malarzy, takich jak Marcello Bacciarelli, Bernardo Bellotto (inaczej zwany Canaletto), Franciszek Smuglewicz, Kazimierz Wojniakowski i Jean-Baptiste Pillement i wybitni rzeźbiarze, tacy jak André le Brun i Jakub Monaldi, oraz znani francuscy artyści, tacy jak architekt Victor Louis.[7] Planowana przez króla całkowita przebudowa zamku nie doszła do skutku, ale wnętrze zmieniono na styl klasycystyczny – choć ten, zwany w Polsce stylem Stanisława Augusta, różnił się raczej od neoklasycyzmu w Europie.

Do 1786 r. Stanisław II August próbował kilkakrotnie zmienić wystrój zewnętrzny Zamku i zbudować architektoniczny plac zamkowy, jednak nie udało mu się zrealizować tych planów.

W tym okresie Zamek był miejscem rozkwitu idei polskiego oświecenia. Król wydał na Zamku „czwartkowe obiady” dla naukowców, uczonych, pisarzy i artystów. Stąd pomysł na Komisję Edukacji Narodowej; jedno z pierwszych świeckich ministerstw edukacji w Europie. Zamek był miejscem, w którym powstały pierwsze propozycje dotyczące Szkoły Rycerskiej i teatru narodowego. To właśnie w Sali Senatu na Zamku tzw. „Sejm Wielki” uchwalił słynną Konstytucję RP z dnia 3 maja 1791 r. Podczas uroczystości Króla przeniesiono do pobliskiego kościoła św. Jana. Z tej okazji w ścianę Zamku wmurowano marmurową tablicę z napisanym na niej tekstem Ignacego Krasickiego.

Zamek Królewski w Warszawie w czasie II wojny światowej

17 września 1939 r. zamek został ostrzelany przez artylerię niemiecką. Dach i wieżyczki zostały zniszczone przez pożar (częściowo odrestaurowane przez załogę Zamku, później celowo usunięte przez Niemców). Zawalił się strop Sali Balowej, co spowodowało zniszczenie sufitowego fresku Bacciarellego Stworzenie Świata i inne pomieszczenia uległy nieznacznemu uszkodzeniu. Ale zaraz po zajęciu Warszawy przez Niemców ich wojska okupacyjne przystąpiły do rozbiórki zamku. Co cenniejsze obiekty, w tym nawet instalacje centralnego ogrzewania i wentylacji, zostały rozebrane i wywiezione do Niemiec.

4 października 1939 r. w Berlinie Adolf Hitler wydał rozkaz wysadzenia Zamku Królewskiego. 10 października 1939 r. specjalne jednostki niemieckie, pod opieką znawców historii i sztuki (dr Dagobert Frey, historyk sztuki z Uniwersytetu Wrocławskiego; Gustaw Barth, dyrektor muzeów we Wrocławiu i dr Joseph Mühlmann, art. historyka z Wiednia) przystąpiła do demontażu posadzek, marmurów, rzeźb i elementów kamiennych, takich jak kominki czy formy. Zabytki wywieziono do Niemiec lub składowano w krakowskich magazynach. Wiele z nich zostało również zajętych przez różnych rezydujących w Warszawie dygnitarzy hitlerowskich. Zamek został całkowicie opróżniony. Wbrew niemieckim nakazom, mimo niebezpieczeństwa rozstrzelania, polscy muzealnicy i znawcy konserwatorstwa dzieł sztuki zdołali ocalić wiele dzieł sztuki z zamku, a także fragmenty sztukaterii, parkiety, boazerię, i więcej, które później wykorzystano w odbudowie. Znana jest wielka zasługa, jaką prof. Stanisław Lorentz oddał Polsce, prowadząc tę ​​akcję ratowania zamkowych skarbów. Saperzy Wehrmachtu wywiercili dziesiątki tysięcy otworów na ładunki dynamitu w ogołoconych ścianach.

W 1944 roku, po upadku Powstania Warszawskiego, gdy działania wojenne już ustały, Niemcy wysadzili zburzone mury Zamku. Zniwelowanie Zamku Królewskiego było tylko częścią większego planu – Planu Pabsta – którego celem było wybudowanie monumentalnego Domu Gminy (niem. Volkshalle) lub równie sporej wielkości Sali Kongresowej NSDAP (Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotniczej Niemiec – niem.). Parteivolkshalle) w miejscu Zamku Królewskiego oraz w celu zastąpienia Kolumny Zygmunta pomnikiem Germanii.

Zamek Królewski w Warszawie – odbudowa

Bezpośrednio po zakończeniu wojny w 1945 r. rozpoczęto prace nad ratowaniem przed dalszym zniszczeniem ocalałych fragmentów murów, fundamentów i piwnic zamkowych oraz poczerniałych od ognia murów Pałacu Pod Blachą i gmachu Biblioteki Królewskiej. W 1949 roku Sejm RP uchwalił ustawę o odbudowie Zamku jako pomnika polskiej historii i kultury. W międzyczasie specjalne architektoniczne biura projektowe pod kierunkiem Jana Dąbrowskiego, Piotra Biegańskiego i Jana Zachwatowicza opracowały plany odtworzenia szkieletu budynku i wyposażenia historycznych pomieszczeń. Decyzja o rozpoczęciu pracy była kilkakrotnie przekładana, ale ostatecznie została podjęta 20 stycznia 1971 r. Powstał Komitet Obywatelski. Wśród powszechnych oklasków podjęto decyzję o odbudowie zamku z dobrowolnych składek. W kraju i za granicą powołano komisje fundraisingowe.

Do maja 1975 r. Fundusz osiągnął już 500 mln zł. Do tego samego dnia ponad tysiąc cennych dzieł sztuki przekazali do Zamku liczni Polacy mieszkający w kraju i za granicą. Oficjalni przedstawiciele innych krajów również prezentowali na Zamku dzieła sztuki o wielkiej wartości artystycznej i historycznej.

Imponująca fasada, zbudowana z cegły, ma 90 metrów długości i wychodzi na Plac Zamkowy. Na każdym końcu fasady stoi kwadratowa wieża z baniastym iglicą. Wieża Zygmuntowska usytuowana jest pośrodku fasady głównej, flankowanej z obu stron przez zamek. Ta potężna wieża zegarowa (60 metrów wysokości), zaprojektowana w XVII wieku, od zawsze była symbolem stolicy Polski i źródłem inspiracji dla architektów innych warszawskich budowli. Obecnie zamek pełni funkcję muzeum i podlega Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Na Zamku Królewskim odbywa się również wiele oficjalnych wizyt i spotkań państwowych.

Zamek Królewski w Warszawie – wnętrza

Wnętrze składa się z wielu różnych pomieszczeń, wszystkie pieczołowicie odrestaurowane z jak największą ilością oryginalnych eksponatów po zniszczeniach II wojny światowej.

Wśród mebli znalazły się elementy, które stały we wnętrzach Zamku za panowania Stanisława Augusta, w szczególności dwa stoły konsolowe z mozaikowymi blatami, zamówione w Rzymie przez FM Saluzzo jako dar dla króla polskiego, zaprojektowane przez V. Piotra i wykonane przez P. Salviniego i krzesła tronowe zaprojektowane przez artystów epoki. Zwiedzający zobaczą także meble z XVI-XVIII w. z warsztatów polskich, francuskich, niemieckich, holenderskich i włoskich, a także zegary, świeczniki z brązu i kryształu, żyrandole z warsztatów gdańskich, aplikacje kryształowe i fontanny z XVIII w. niemieckich, austriackich i Warsztaty francuskie. Szkło i ceramikę reprezentuje m.in. włoska majolika renesansowa, XVIII-wieczne szkło śląskie, czeskie i polskie, porcelana saska, ceramika dalekowschodnia.

Archiwum przechowuje dokumenty królewskie, archiwa rodzinne, konserwatorskie i inne akta związane z Zamkiem, a także materiały audiowizualne, takie jak fotografie, slajdy, filmy i nagrania.

Wśród obrazów znajdują się widoki Warszawy B. Bellotta, portrety i sceny historyczne M. Bacciarellego, portrety królów polskich i wybitnych osobistości oraz władców europejskich. Grafiki obejmują ryciny, rysunki, albumy i globusy przedstawiające portrety, sceny antyczne, religijne i dworskie, widoki architektury.

Szczególnie cenny jest zwój sztokholmski – zwój o długości ponad 15 m z rysunkiem przedstawiającym przybycie do Krakowa w 1605 r. suity ślubnej Zygmunta III i arcyksiężnej Konstancji. Rzeźbę reprezentują dzieła artystów związanych z dworem króla Stanisława Augusta, m.in. A. Lebrun, J. Monaldi i P. Courdray oraz dzieła włoskie i francuskie z XVI-XVIII wieku, w tym popiersia władców europejskich i współczesne kopie rzeźb antycznych.

Sale Jagiellońskie

W tych pomieszczeniach, które należały do ​​rezydencji Zygmunta Augusta, znajduje się obecnie wiele portretów Jagiellonów, królewskiej dynastii pochodzącej z Litwy, która panowała w niektórych krajach Europy Środkowej od XIV do XVI wieku. W 2011 roku Sale Jagiellońskie zostały przearanżowane na nowoczesną Galerię Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Zdobniczych.

Izby Parlamentu

Od XVI wieku zaczęła się tutaj polska demokracja. W 1573 r. napisano tu, z dużą tolerancją religijną, poprawki do konstytucji Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Również podczas potopu w 1652 r. w tych salach ustanowiono liberum veto, choć nie przeprowadzono go do 1669 r. W 1791 r. Konstytucja Majowa, pierwsza w Europie współczesna skodyfikowana konstytucja narodowa, a także druga najstarsza narodowa konstytucja na świecie, został tu sporządzony. Dekoracje w pokoju to repliki oryginałów autorstwa Giovanniego Battisty di Quadro.

Apartamenty Królewskie

W tych mieszkaniach mieszkał król Stanisław August Poniatowski. Składają się z sali Canaletta, w której wystawionych jest kilka malowanych widoków Warszawy[7]. Nie zostały namalowane przez Canaletta, ale raczej przez jego siostrzeńca, Bernardo Bellotto, zwanego także il Canaletto. Jean-Baptiste Pillement pracował w latach 1765-1767 nad jednym ze swoich największych projektów, tapetą.[7] Domenico Merlini zaprojektował sąsiednią Kaplicę Królewską w 1776 r.[7] Dziś w urnie przechowywane jest serce Tadeusza Kościuszki. Merlini zaprojektował również sale audiencyjne, z czterema obrazami Marcello Bacciarellego na wystawie. Andrzej Grzybowski zadbał o renowację sali, w której znajdowało się wiele oryginalnych elementów.

Kolekcja Lanckorońskich

W 1994 roku hrabina Karolina Lanckorońska przekazała Zamkowi Królewskiemu 37 obrazów. W kolekcji znajdują się dwa obrazy (portrety) Rembrandta: Ojciec żydowskiej oblubienicy (zwanej też Uczonym na mównicy) i Żydowskiej oblubienicy (zwanej też Dziewczyna w ramie obrazu)[22], oba pierwotnie w Stanisławie Augustze Kolekcja Poniatowskiego.[23]

W grudniu 2018 roku Zamek nabył skrzypce stworzone przez Antonio Stradivariego w 1685 roku. Dla upamiętnienia 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości instrumentowi nadano oficjalnie nazwę Polonia. Na instrumencie może grać tylko skrzypek-wirtuoz Jerzy Wawrowski[24].

W grudniu 2018 r. do zbiorów Zamku powrócił obraz Marcella Bacciarellego Portret Jerzego Mniszcha z córką Elżbietą i Kiopkiem (1795), który uznano za zaginiony.[25][26]

Ekspozycje stałe Zamku Królewskiego 

Ekspozycje stałe Zamku to wnętrza zaaranżowane według ich funkcji. Na parterze znajdują się wnętrza oficjalne skupione wokół Starej Sali Poselskiej oraz zespół sal sądowych ozdobionych dziełami sztuki z XVI i XVII wieku, w tym przede wszystkim portretami polskich królów – Zygmunta Starego, Bony Sforzy i Stefana Batory – w holu głównym. We wnętrzach sejmowych znajduje się wspomniana wcześniej Stara Sala Poselska z odtworzonymi na suficie herbami 32 ziem i województw Rzeczypospolitej, a także Nowa Sala Poselska i Sala Senatorska, w której znajduje się Konstytucja 3 maja został przyjęty.

W pokojach prywatnych znajduje się apartament księcia Stanisława, bratanka króla Stanisława Augusta, składający się z trzech pomieszczeń: Przedpokoju, Pokoju Socjalnego i Gabinetu wraz z Galerią Czterech Pór Roku. W salach Matejkowskich znajdują się słynne obrazy Jana Matejki, m.in. Rejtana i Batorego w Pskowie. Apartamenty Wielki i Królewski zostały odtworzone według XVIII-wiecznego projektu i funkcji, jaką pełniły za panowania króla Stanisława Augusta (1764-95). Zostały one ozdobione dziełami sztuki ocalonymi z dawnego wyposażenia Zamku, m.in. obrazami Bernarda Bellotta zwanymi Canaletto i Marcelo Baciarelli, zrekonstruowanym plafonem Jana Bogumiła Plerscha, rzeźbami Andre Lebruna i Giacomo Monaldiego, brązami Philippa Caffieriego, oraz meble francuskie z drugiej połowy XVIII wieku. Drugie piętro rozpoczyna Galeria Sztuk Zdobniczych, prezentująca blisko 200 obiektów z XVII i XVIII wieku, w tym brąz, srebro, ceramikę, szkło, meble, tkaniny i biżuterię z Fundacji Ciechanowieckiej i Lanckorońskich oraz z dawnego Zamku gospodarstwa.

W Gabinecie Prezydenta Ignacego Mościckiego znajdują się meble stojące niegdyś w Kancelarii Prezydenckiej, portrety czołowych polityków z lat 1918-1939 oraz fotografie Mościckich. Kaplica opowiada historię polskich zakonów od XVII wieku do czasów współczesnych, a także eksponuje klejnoty ze skarbca nieświeskiego Radziwiłłów. W Sali Numizmatycznej znajduje się ekspozycja ponad trzech tysięcy polskich monet i medali od średniowiecza po współczesność. Istnieje również osobny zbiór numizmatyczny Banku Handlowego w Warszawie S.A. W Sali Władz RP na Uchodźstwie znajdują się przedmioty pochodzące z londyńskiej siedziby Prezydenta i rządu RP. W Galerii Lanckorońskich prezentowane są obrazy prezentowane przez prof. Karolinę Lanckorońską, w tym dwa płótna Rembrandta z dawnej kolekcji króla Stanisława Augusta. W mieszkaniu Stefana Żeromskiego znajduje się wystawa wnętrz, w których pisarz spędził z rodziną ostatnie lata życia.

W piwnicach Zamku mieszczą się dwie wystawy stałe: „Wystawa Moździerzy podarowanych przez Profesora Krzysztofa Górskiego z Genewy oraz Przedmioty codziennego użytku z Zamku i Staromiejskich Wykopalisk”. W Pałacu Pod Blaszanym Dachem znajduje się wystawa 250 dywanów orientalnych z kolekcji Fundacji Teresy Sahakian.

Zamek Królewski w Warszawie – zwiedzanie

Charakterystyczny kształt i wyrazisty kolor sprawią, że nie pomylisz tego budynku z żadnym innym. Zamek Królewski to dawna siedziba władców Polski. Wejdź do środka i spójrz na apartamenty królewskie i salę tronową. Zwróć uwagę na oryginalne obrazy Rembrandta oraz płótna Bernardo Bellotto, zwane Canaletto, które wykorzystano podczas odbudowy Warszawy po jej zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Zobacz też Salę Senatorską, w której w 1791 r. uchwalono Konstytucję 3 Maja – pierwszą konstytucję w Europie i drugą na świecie. Na koniec wejdź do pięknie zrekonstruowanych ogrodów: górnego położonego na zboczu zamku i dolnego u jego podnóża, gdzie w XVII wieku płynęła rzeka. Starannie odtworzony w stylu lat 20. i 30. XX wieku, nie tylko stanowi dopełnienie rezydencji, ale jest także idealnym miejscem do wypoczynku. Ogromny trawnik, klomby, fontanny i labirynty stworzone z kilkumetrowych żywopłotów dodadzą energii do dalszego zwiedzania. Jeśli masz więcej czasu, zostań nieco dłużej, aby po zmroku zobaczyć urok ogrodu w blasku iluminacji.

Zimą na Placu Zamkowym zobaczysz prawie trzydziestometrową choinkę, która na stałe wpisuje się w świąteczne iluminacje miasta. Wybierz się na wieczorny spacer i zobacz iluminacje i dekoracje rozsiane po ulicach Warszawy.

Niektóre sale są podobno okresowo nawiedzane przez „białą damę”. Według legendy jej pojawienie się sygnalizuje nieuchronną katastrofę. W pobliskiej kaplicy znajduje się urna z sercem polskiego bohatera i bojownika o wolność Tadeusza Kościuszki. Następnie na trasie, Houses of Parliament. Wreszcie, bogata Wielka Sala Zgromadzeń ma tak dużo złota przyklejone do ścian, że trudno oprzeć się pokusie zdrapania – tylko trochę, by nie zauważyli. Zachowuj się lub daj się zaczepić przez czujnych strażników i zamiast tego ciesz się widokami na Pragę. Dla zainteresowanych odbudową Zamku wystawa w piwnicy „Od zniszczenia do odbudowy” szczegółowo opisuje wskrzeszenie budynku po II wojnie światowej, zamieniając to miejsce w kupę gruzu. Pamiętaj, że ta wystawa jest bezpłatna, więc ci, którzy nie chcą wyskoczyć na bilet na całą wycieczkę, nadal mogą odwiedzić tę część Zamku. W skrzydle wschodnim znajduje się również Galeria Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Zdobniczych, w cenie biletu, z dziełami Rembrandta. Bardzo warte zobaczenia są również nowo wyremontowane i ponownie otwarte 2,5h francuskie barokowe ogrody królewskie (czynne codziennie do 20:00). elegancki akcent.

Godziny otwarcia:

wtorek–niedziela: 10.00–17.00 (ostatnie wejście o godz. 16.00)
w poniedziałki – Zamek zamknięty

Ceny biletów:

Bilet normalny z audioprzewodnikiem: 30 zł

Bilet ulgowy z audioprzewodnikiem: 20 zł

Więcej informacji znajdziecie na oficjalnej stronie – link

Adres:

Plac Zamkowy 4, 00-277 Warszawa

Polecamy również śledzić wydarzenia Warszawa  – gdzie znajdziesz kalendarz aktualnych wydarzeń, które odbywają się w Warszawie. Do wyboru masz wiele ciekawych propozycji: muzea w Warszawie, kina w Warszawie, gdzie zjeść w Warszawie, parki w Warszawie, teatry w Warszawie, weekend w Warszawie, dzieje się w Warszawie.

Źródła: 

Zamek Królewski w Warszawie. Zarys historyczno-obyczajowy 
Autor: Alexander Kraushar